DO Ribeiro - Wina wytwarzane ze starych winorośli rodzimych odmian winorośli

Lokalizacja i historia

Winnice położone wzdłuż biegu rzeki Miño, w kierunku południowym, tworzą nazwę pochodzenia Ribeiro. Apelacja składa się z gmin Ribadavia, Arnoya, Beade, Carballeda de Avia, Castrelo de Miño, Cenlle Cortegada, Leiro i Pugín.

Historia wina Ribeiro sięga wprowadzenia intensywnej uprawy winorośli w pierwszych wiekach rzymskiego okresu cesarskiego, w I wieku naszej ery.

Następnie najazdy germańskie doprowadziły do gwałtownego spadku, chociaż uprawa winorośli nie zniknęła. Po tym okresie, w późnym średniowieczu, uprawa winorośli w El Ribeiro mocno powróciła, stając się jedną z głównych upraw w przededniu 1000 roku. W tym okresie najważniejsze galicyjskie ośrodki kościelne założyły farmy i klasztory w El Ribeiro, aby dostarczać wino Ribeiro do swoich głównych winnic. Klasztory były głównymi promotorami winnic.

Kwitnący handel i uznanie dla win Ribeiro znajduje odzwierciedlenie w dekrecie z cenami produktów spożywczych sprzedawanych w Santiago de Compostela w 1133 roku. Wśród nich wino Ribeiro jest wymienione jako najdroższe ze wszystkich sprzedawanych w mieście. Kilka wieków później Anglicy stali się głównymi odbiorcami tego produktu poza półwyspem. Ale Ribeiro poszło jeszcze dalej. Wina z tego regionu pływały również na statkach, które zabrały pierwszych osadników do Ameryki i były jednymi z pierwszych, których skosztowano w Nowym Świecie.

Przez cały XVI wiek i pierwszą połowę XVII wieku Ribeiro cieszyło się kwitnącym handlem i było jednym z największych bogactw Galicji, dopóki plagi pochodzenia amerykańskiego nie spustoszyły regionu w XIX wieku. W 1853 roku pojawiło się oidium; drugą plagą, w 1886 roku, była pleśń; a trzecią, od 1890 roku, była filoksera. 

W 1932 roku Nazwa Pochodzenia Ribeiro została objęta ochroną wraz z publikacją Statutu Wina.

Gleby

Piaszczysty granit 70%

Łupek ilasty 20%

Osadowe 10%.

Winnice są sadzone na wysokości od 75 do 400 metrów nad poziomem morza w dolinach, a czasem na stromych zboczach, na tarasach zwanych „socalcos” lub „bocaribeiras”, które podążają za krzywizną wzgórz. Gleba ma średnią głębokość od 70 do 100 cm i jest zasadniczo pochodzenia granitowego, z dużą ilością skał i żwiru, które wzmacniają jej makrostrukturę i wpływ światła słonecznego na klastry. Tekstura jest głównie gliniasta do piaszczystej, a w mniejszym stopniu piaszczysto-gliniasta, chociaż gliny występują na ogół w obszarach sedymentacji aluwialnej, a drobniejsze tekstury w skałach metamorficznych. Zawartość materii organicznej waha się od 2 do 4% w wierzchniej warstwie gleby i zwykle wynosi mniej niż 3% w podglebiu.

Z fizyko-chemicznego punktu widzenia gleba ma tendencję do bycia kwaśną, co zwykle jest korygowane przez rolników.

Czerwone odmiany winorośli w DO Ribeiro i które są rodzime to caiño longo, caiño tinto, caiño bravo, ferrón, fousón, brancellao, mencía, podczas gdy garnacha i tempranillo są również dozwolone. Białe odmiany to treixadura, albariño, godello, torrontés, loureira, dozwolone są także palomino, macabeo i albillo.

Klimat

Specyficznemu klimatowi tego obszaru sprzyjają naturalne bariery geograficzne obszaru i jego położenie na południu Galicji. Bariery górskie chronią region przed burzami subatlantyckimi i zapewniają mikroklimat między typami oceanicznymi i śródziemnomorskimi. Jest więc wilgotno, a średnia temperatura wynosi 14,5ºC. Charakterystyka tych dwóch klimatów pozwala owocom dojrzewać na winorośli, zachowując cały swój aromat i kwasowość.